Usoa. Dziewczynka, która przyleciała / Autor: Patxi Zubizarreta / Ilustracje: Elena Odriozola / Wydawnictwo Widnokrąg

Recenzja: Daria Alieksieieva

Usoa. Dziewczynka, która przyleciała to książka, która wyróżnia się zarówno ciekawym stylem, jak i głębokim przesłaniem.

Cała historia skupia się wokół małej dziewczynki, która przyleciała z Afryki w czasie głodu i wojny. Przybywa do nowego kraju z listem od matki jako jedynym bagażem. Przenikliwie obserwujemy świat oczami Usoi, a dzięki narracji w drugiej osobie jesteśmy blisko niej, jakbyśmy byli jej towarzyszami.

W delikatny i subtelny sposób, autor, portugalczyk Patxi Zubizarreta, skupia się na różnych aspektach życia, takich jak rozłąka, różnorodność, tożsamość i miłość. Przekazuje również wartość empatii oraz zrozumienia innych ludzi i ich potrzeb, używając ciekawych i trafnych metafor, porównując świat ludzi do świata ptaków. Czy rzeczywiście biologiczna mama dziewczynki jest podobna do łobuzerskiej kukułki? Czy możemy zrozumieć jej zachowanie? 

Autor podkreśla, że dla Usoi obie mamy są ważne i kocha je. Mimo że nie zna dokładnych przyczyn, dla których została podjęta decyzja o jej oddaniu, bohaterka rozumie, że tamta mama mogła mieć swoje ważne powody. Skłania to czytelnika do zastanowienia się nad własnymi uprzedzeniami i łatwością, z jaką oceniamy innych. 

Ilustracje w książce są równie piękne jak sama historia. Są delikatne, urocze i pełne wyrazu, czym doskonale uzupełniają tekst.

Ta lektura, mimo swojej niewielkiej objętości, jest w stanie poruszyć serca. Jej język i emocjonalny ładunek sprawiają, że staje się niezapomnianym doświadczeniem, a także inspiracją do refleksji i rozmów na ważne tematy. Autor w mistrzowski sposób łączy prostotę z głębią, tworząc tekst, który jest dostępny dla młodszych czytelników i inspirujący dla starszych. Polecam ją wszystkim szukającym treści, które mogą przybliżyć dzieciom kwestie współczesnych społecznych i politycznych problemów, w tym wojen, migracji i adopcji.